Συντροφιά
Δώρο γενεθλίων...
Είναι δώρο γενεθλίων. Πέρυσι στις 4 Αυγούστου ανήμερα, με πήρε τηλέφωνο ο Παναγιώτης και μου διάβασε το δώρο μου από το τηλέφωνο. Πάντα μου κάνει δώρα στις γιορτές και στα γενέθλιά μου, ποτέ δεν το ξεχνά. Εγώ ήμουν στην Κρήτη, με παρέα μέσα σε ένα αυτοκίνητο, δεξιά μας το βουνό και αριστερά μας η πενταγάλανη θάλασσα του Αγίου Νικολάου. Ωρα, η καλύτερη, λίγο πριν βραδιάσει για τα καλά. Η αγαπημένη μου ώρα.
Ο Παναγιώτης είναι 34 χρονών και είναι γεννημένος ποιητής. Και κλέφτης. Ιδεών και πραγμάτων. Και ενεργειών. Αλλά τουλάχιστον έχει ένα σκοπό. Δημιουργεί. Γράφει ακατάπαυστα. Κι εδώ και κάμποσο καιρό, ορισμένοι άνθρωποι, αυτοί που τον έχουν αγαπήσει πολύ κάποτε, προσπαθούν να τον πείσουν να εκδώσει. Γιατί αυτό είναι που τον κάνει να λάμπει σαν φάρος. Ούτε ο εξαιρετικός του χαρακτήρας (έχει πολλά ελαττώματα), ούτε η ομορφιά του (δεν είναι καλλονός, ούτε κι άσχημος), ούτε οι άλλες του γνώσεις (αυτές είναι πολλές, αλλά τι να το κάνεις;). Αυτή είναι η ομορφιά του, η ποίησή του. Αλλοτε άγρια, άλλοτε καταπραϋντική, άλλοτε γεμάτη πόνο και οργή, άλλοτε γλυκιά στην αφή σαν ανοιξιάτικο αεράκι. Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι του έχουν επιτρέψει να λάμπει ως φάρος στη ζωή τους, η ποίησή του. Και του έχουν συγχωρήσει ένα σωρό άλλα ατοπήματα, μικρά εγκλήματα, λάθη και ασχήμιες.
Αυτό είναι ένα δείγμα, θα ακολουθήσουν κι άλλα, από τούτο δω το blog, ανάλογα με τη διάθεση της γράφουσας. Εχει τίτλο "Συντροφιά":
"Είναι αυτό που ελπίδα σημαίνει
που σφιχτά στο πλευρό περασμένη
νιώθω πως, αδρανής, με βαραίνει.
Ενώ εκείνη ευκαιρία καρτερεί
- για όταν θα'ρθουν οι καιροί
που θα'χει σβήσει το κερί,
που ο Παύλος θα'χει φύγει.
Και που, αν και θα'μαστε ίδιοι,
θα'χουμε μείνει λίγοι -
να εγγυηθεί πορεία ασφαλή
μέσα από χρόνου συστολή.
Κι αφού προσφέρει αναστολή
έναντι σ'όποιο πλήγμα,
με πλάθει ως θάρρους δείγμα
Ωστε ν'αφήσω στίγμα
επί ων, ανθίσταμαι, δεσμών χρηστών,
κι ακούσιων βιασμών.
Κείνη που επί μιμητισμών
αφανισμό με τρέπει.
Και με οραμάτων "πρέπει"
προς αναφλέξεως έπη
μου στρώνει μνήμα νιότης
για ν'ασπαστώ ως ολότης
το άφθαρτο μέταλλό της."
posted by blade runner at 9:10 μ.μ.
8 Comments:
Aν σου πω ότι προτιμώ το πεζό σου απ' το ποίημα θα σε στεναχωρήσω;
Καταρχήν, δηλώνω άσχετος από ποίηση, οπότε κρίνω μόνο απ'όσο μπορώ να αισθανθώ.
Δεύτερον, δεν είναι κακό το ποίημα, αλλά δεν με μαγεύει.
Στα θετικά ότι βγαίνει νόημα, δεν είναι "αφηρημένη" τέχνη (η λεγόμενη και μπουρδολογία).
Η ένστασή μου (προσωπική γνώμη) είναι στη φόρμα, μου φαίνονται κάπως ντεμοντέ οι ρίμες.
Ενώ ο λόγος σου, μέλι...
δεν είναι από τα ποιήματά του που μαγεύουν, ισχύει.
Απλώς αυτό είναι το δώρο για τα γενέθλιά μου, που το σκάρωσε στο πόδι, αν δεν απατώμαι.Και είπα για αρχή, να βάλω αυτό.
Με τη ρίμα έχει μια ιδιαίτερη σχέση, είναι αλήθεια. Οχι όμως από εμμονή στη φόρμα, έτσι κι αλλιώς η φόρμα πλέον είναι η ... απουσία φόρμας!
Ο λόγος πίσω από τη χρήση της ρίμας, απ' ό,τι έχω καταλάβει, είναι η μουσικότητα αυτής και όχι κάτι άλλο. Με τον δε πεζό λόγο, τα πηγαίνει εξίσου καλά, αλλά νομίζω πως τώρα περνάει αυτή τη φάση...
Επεται και συνέχεια!
Έχεις δίκιο, η ρίμα δεν είναι η παλιομοδίτικη, προπολεμική, είναι περισσότερο σα ραπάρισμα.
Πρέπει να είμαι πολύ γάιδαρος για να σου κακολογίσω το δώρο των γενεθλίων σου και μάλιστα στο πρώτο σχόλιο!
Νομίζω όμως ότι προτιμάς την ειλικρίνεια απ' τη γλυψολογία, δεν είναι;
εννοείται πως προτιμώ την ειλικρίνεια!
Ασε που αυτό που έγραψες, το ραπάρισμα, είναι πολύ εύστοχο.
Η διαφορά είναι πως κάθε φορά που γράφει κάτι καινούριο, μου το διαβάζει ο ίδιος, πρώτα, μ'έναν πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, έτσι ώστε μετά, όταν το διαβάζω μόνη μου, έχω κατα νού αυτή τη μουσικότητα για την οποία σου έλεγα πριν. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποδοθεί γραπτώς. Είναι όπως με το τραγούδι, για παράδειγμα. Ορισμένους τραγουδιστές μπορείς να τους ακούς χωρίς να τους βλέπεις, και αυτό που ακούς να μην χάνει καθόλου σε αίσθηση. Κάποιοι άλλοι όμως, με την παρουσία τους μπροστά σου, προσθέτουν κάτι στο τραγούδι, αυτό το κάτι παραπάνω, που μπορεί να το κάνει μέχρι και μαγικό! Ξέρεις, μια σύσπαση στο πρόσωπο, η κίνηση των χεριών, το βλέμμα. Τέτοια πράγματα.
My fair blady, νομίζω πως είναι καιρός να ανεβάσεις κι εσύ μια εικονίτσα στο προφίλ σου. Μέχρι και η παπλωματού έκανε το απονεννοημένο διάβημα ;)
Θα ήθελα πολύ να σχολιάσω το κείμενό σου για τον Παναγιώτη, αλλά βλέπεις δεν ασχολούμαι με ...αντίζηλους :P
λοιπόν, τι λες, τα κατάφερα τελικά...
Σημειώνω στο ημερολόγιό μου: Στις 4 Αυγούστου να μην ξεχάσω να στείλω ένα ποίημα στην blade runner!
@basik
τώρα που το ξέρεις, και έδωσες και υπόσχεση, θα περιμένω ποίημα από το ωραίο Βερολίνο!
Φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home