"Συναυλία"

Χάρις Αλεξίου
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Νίκος Αντύπας

Το πιο ωραίο κομμάτι που έχει γραφτεί για τα βράδυα που περάσαμε - και θα περνάμε, για πολλά χρόνια ακόμη, ελπίζω - σε κερκίδες, σε μεγάλους και μικρούς συναυλιακούς χώρους, όρθιοι, καθιστοί, ακίνητοι με δέος, χορεύοντας σε τρελούς ρυθμούς, ιδρωμένοι, με μεγάλες παρέες ή τον έρωτά μας, να αγκαλιαζόμαστε απαλά και να κουνιόμαστε μαζί, συντονισμένοι... Η μέθεξη της συναυλίας, της μουσικής, η έξαψη, η συγκίνηση. Επίσης, η σπάνια, η μοναδική ίσως, περίπτωση όπου ένα τεράστιο πλήθος μπορεί να νιώθει, να μοιάζει και να είναι κάτι παραπάνω από μια σύναξη μαζάνθρωπων. Η συναυλία...


Δώσ' μου ένα τσιγάρο
Να σταθώ να πάρω εισιτήριο
Δίπλα στα ζευγάρια
Τα δεκαοχτάρια, τι μυστήριο
Ίδια είν' η χαρά
Όπως μια φορά
Δεν υπάρχει άλλο
Τι να βγάλω, ποιο διάζωμα
Να' μαι εγώ με σένα
Κι όλα ανεβασμένα, παιδομάζωμα



Θέλω να στο πω
Πόσο σ' αγαπάω
Και να με κρατάς
Όπως θα κοιτάς
Εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα
Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική
Ό,τι αγαπούσα τ' αποθέωνα
Αρκεί να ήσουνα εκεί
Τραγούδια, στάδια, συγκροτήματα
Καρδιά μου αγάπη μου γλυκιά
Μας φάγαν όλα μας τα χρήματα
Αλλά μας έμεινε η ροκιά
Σ’ έβλεπα απ' το πλάι
Κι έλεγα γελάει και σήμερα
Τ' άγρια ξεγελάει
Που 'ρθανε να διώξουν τα ήμερα
Θέλω να στο πω (σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ)
Και θα στο χρωστάω
Που ό,τι μου ζητάς
Είναι έρωτας
Εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα
Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική
Ό,τι αγαπούσα τ' αποθέωνα
Αρκεί να ήσουνα εκεί...

Χρώματα πλημμύρες
βγήκαν οι αναπτήρες
κι ανάψανε
Μες τη νύχτα πάλι
ήρθαν οι μεγάλοι,
μας φτιάξανε

Θέλω να στο πω
Πόσο σ’ αγαπάω
Και να με κρατάς
Όπως θα κοιτάς!