10 λόγοι να γίνεις blogger

1. Για να ξεσπάς. Καταπληκτικό διέξοδο, ψυχαναλυτικό και ψυχαναγκαστικό ενίοτε, με τρόπο που γουστάρουμε όμως

2. Για να γράφεις. Λίγο είναι αυτό; Ναι, το internet είναι το νέο απόλυτο μέσο κι έφτασε επιτέλους ο καιρός να το χρησιμοποιήσουμε ως τέτοιο. Χρόνια τώρα, γκρινιάζουμε όλοι με τη γενική βλακεία και την twilight zone παράλληλη πραγματικότητα που προτείνει η τηλεόραση, τη συναίνεση των εφημερίδων, τον εμετό των lifestyle εντύπων και την απόλυτη πλήξη που βασιλεύει στο απολύτως προβλέψιμο, πλέον, και ουχί ερωτικό ραδιόφωνο.

3. Για να κράζεις, όταν και όποτε χρειάζεται. Επίσης ψυχαναλυτικό και ιδιαιτέρως χαλαρωτικό. Αλλοι μαθαίνουν kick boxing, οι bloggers γράφουν.

4. Για να επικοινωνείς. Οχι ότι όλοι όσοι ξεκινούν ένα blog είναι εξ'ορισμού ενδιαφέροντα και ευφυή όντα, ή έστω διασκεδαστικά, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτή η απόλυτη ελευθερία έκφρασης και έκθεσης είναι ό,τι πιο επαναστατικό έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια.

5. Για να διαδίδεις ιδέες και να πληροφορείς. Το blog σου δίνει τη δυνατότητα να γράψεις για τα πάντα, από την καψούρα σου, μέχρι μια συνταγή μαγειρικής, ή μια είδηση που εσύ θεωρείς σημαντική, αλλά οι άλλοι την κάνουν γαργάρα. Δεν υπάρχουν κανόνες, λογοκρισία, κώδικες και λοιποί περιορισμοί. Let's kick some asses, λοιπόν.

6. Για απολύτως υποκειμενικούς και ενίοτε αηδιαστικούς λόγους... Η Τάνια Τσανακλίδου είπε σε μια συνέντευξή της ότι κάποτε έστησε μια ολόκληρη παράσταση, για έναν και μόνο άντρα. Το υπόλοιπο πλήθος εκείνο το βράδυ ίσως να μην την ενδιέφερε διόλου. Αν δεν μπορείς να του/της τα πεις αλλιώς, γράψ'τα στο blog. Ναι, εντάξει, η "κανονική" επαφή είναι πιο άμεση, ζεστή, ανθρώπινη και τα λοιπά, και τα λοιπά, αλλά ορισμένα πράγματα κολώνεις να τα πεις στον άλλο τετ-α-τετ. Από το να μην τα πεις καθόλου, είναι πιο υγιές να τα γράψεις. Ασε που μερικές φορές, ο αντίλογος είναι απλώς αποπροσανατολιστικός... Τι να κάνουμε, οι άνθρωποι είμαστε και χαμερπή όντα, και ο έρωτας δεν το ανατρέπει πάντοτε αυτό...

7. Για να διασκεδάσεις, για το χαβαλέ του πράγματος. Δεν υπάρχει πιο ευχάριστο συναίσθημα από το να τα σπας, γράφοντας. Η χαρά είναι σχεδόν εξουθενωτική.

8. Για να δημιουργείς. Αν μάθεις δε να προσθέτεις και άλλες πληροφορίες (εγώ δεν το χειρίζομαι ακόμη καλά το τεχνικό κομμάτι, αλλά που θα μου πάει, θα το κατακτήσω σιγά-σιγά...), τότε, ναι, μπορείς να το πας όπου θέλεις, με ένα συνδυασμό λέξεων και εικόνων. Και μουσικής, γιατί όχι. Και δεν χρειάζεται να είσαι γραφίστας, ή web designer και τα ρέστα.

9. Για να λες αυτά που θες χωρίς να ξοδεύεις χαρτί. Ει, να σου πω, ζούμε σε χαλεπούς καιρούς, δεν σου είπα να γίνεις και ο Ντανιέλ Κον Μπετίτ, αλλά και μια σταλιά οικολογική συνείδηση είναι απαραίτητη.

10. Το καλύτερο όλων: Φαντάσου να υπάρχει κάπου εκεί έξω, ανάμεσά μας, ένας νέος Φώκνερ, ένας νέος Ρεμπό ή ένας νέος Βαν Γκογκ. Οι εκδότες κοιτάζουν πλέον μόνο το χρήμα, οι πελάτες των βιβλιοπωλείων προτιμούν τώρα τελευταία τα lounge bookshops (καινούρια μόδα, ξέρεις, όταν το καφέ στον ημιώροφο είναι πιο σημαντικό κριτήριο από τα βιβλία στα ράφια), οι γκαλερίστες κοιμούνται, και ο κόσμος πάει σαν τα πρόβατα όπου του λένε τα media. Και φαντάσου λοιπόν αυτός ο νέος δημιουργός να μην έχει στον ήλιο μοίρα, δεκάρα τσακιστή, αλλά τεράστιο ταλέντο. Και φαντάσου, λέει, οι bloggers στην Ελλάδα και όσοι τους διαβάζουν, να γίνουν μερικές χιλιάδες. Και φαντάσου, τέλος, η πρώτη έκδοση του βιβλίου, ή η πρώτη θέαση του πίνακα να γίνει μέσω ενός δημοφιλούς blog. Ποιος τους γαμεί μετά τους εκδότες και τους γκαλερίστες, ε, ποιος;

Και μην λέμε βλακείες, μην γινόμαστε στενόμυαλοι και συντηρητικοί: Στη σφαίρα των bloggers, όλοι οι καλοί χωράνε. Οσοι περάσανε μια βόλτα για πλάκα, θα βαρεθούν και θα φύγουν. Αυτοί που θα μείνουν, ωστόσο, μπορούν να κάνουν κατάσταση. Ας είναι φοιτητές, υπάλληλοι τραπέζης, διανοούμενοι, σκουπιδιάρηδες, καψούρες, ηλίθιοι, συγγραφείς, τηλεοπτικές περσόνες, γκαρσόνια, δημοσιογράφοι. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει, που έλεγε και η γιαγιά μου, θεός σχωρέσ'την.