Οταν το μόνο που λείπει είναι ένα αυτοκίνητο

Οταν μόλις έχεις τσακωθεί, όταν μόλις έχεις χωρίσει.
Οταν νιώθεις μόνος, όταν στην τηλεόραση δεν έχει καμία καλή ταινία,
και το video club είναι κλειστό.
Οταν όλοι σου οι φίλοι έχουν δουλειά ή κοιμούνται.
Οταν το γουρ γουρ σου σπάει τα νεύρα και θέλεις
να το στείλεις με μια κλωτσιά έξω από το παράθυρο.
Οταν η Λούσυ θέλει παιχνίδια κι εσύ θέλεις σιωπή.

Οταν δεν μπορείς να διαβάσεις, γιατί στο μυαλό σου υπάρχει χάος,
όταν η μουσική μέσα σε τέσσερις τοίχους ακούγεται ως θόρυβος στ' αυτιά σου.
Οταν στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε μια στάλα αλκοόλ.

Οταν δεν γουστάρεις να δεις και ν'ακούσεις κανέναν,
και το περπάτημα δεν σε λυτρώνει,
γιατί δεν μπορείς να πας πουθενά πολύ γρήγορα.

Οταν έχει χάσει η ομάδα σου και ο Μπιλάρας έχει κατάθλιψη,
κι εσύ τον νιώθεις τον Μπιλάρα, γιατί τον αγαπάς.
Οταν βαριέσαι και τα μπαρ, και το σινεμά και την πόλη ολόκληρη.

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που σου λείπει πιο πολύ ένα αυτοκίνητο.

Να μπεις μέσα, να βάλεις μπρος τη μηχανή και να ξεχυθείς στους δρόμους,
με τη μουσική να παίζει δυνατά
κι εσύ να βλέπεις μόνο τις γραμμές και τις πινακίδες.
Χωρίς να χρειάζεται καμία σκέψη,
πέραν του να μην τρακάρεις και να φτάσεις κάπου σώος.
Με τις εικόνες να αλλάζουν γρήγορα,
τόσο που να μην προλαβαίνεις να νιώσεις νοσταλγία για τίποτε.

Κάτι τέτοιες στιγμές, είναι που μου λείπει κι εμένα ένα αυτοκίνητο.