The Long and Winding Road - The Beatles

αφιερωμένο - ξανά - σε σένα
(για τις 525 συναρπαστικές μέρες που έχεις μοιραστεί μαζί μου
- τις επώδυνες και τις υπέροχες)


The long and winding road
that leads to your door,
Will never disappear,
I’ve seen that road before
It always leads me here,
leads me to your door.
The wild and windy night
that the rain washed away,
Has left a pool of tears crying for the day.
Why leave me standing here,
let me know the way.
Many times I’ve been alone and many times I’ve cried,
Anyway you’ll never know the many ways I’ve tried,
but still they lead me back
to the long and winding road,
You left me standing here a long,
long time ago.
Don’t leave me waiting here,
lead me to your door.
Da da, da da ...


έμπλεως πάθους
(Βράδυ Δευτέρας, Πλουτάρχου, mojito + johnny black, mai tai , χαμόγελο, αγκαλιά, βλέμμα, προσμονή, έρωτας, αγάπη...)

Οι Ρομπέν των πόλεων

Ευφάνταστοι ακτιβιστές ή κοινοί κλέφτες;

«Είναι οι σύγχρονοι "Ρομπέν των πόλεων" της Γερμανίας: κλέβουν τα φαγητά των πλουσίων και τα χαρίζουν στους πεινασμένους φτωχούς. Φορούν λαστιχένιες μάσκες, μαύρα γυαλιά και ροζ ολόσωμες φόρμες. Εχουν ονόματα όπως "Spider Mum" και "Santa Guevara". Και θεωρούν κοινωνική τους υποχρέωση να εισβάλλουν και να λεηλατούν τα ακριβότερα εστιατόρια και καταστήματα ντελικατέσεν του Αμβούργου. Την περασμένη εβδομάδα οι "βολεμένοι" κάτοικοι του "σικ" προαστίου Αλτόνα της γερμανικής πόλης παρακολούθησαν περίπου 30 άτομα να εφορμούν σε πολυτελή υπεραγορά ντελικατέσεν και να αποχωρούν πέντε λεπτά αργότερα φορτωμένα με τρόφιμα αξίας 15.000 ευρώ. Η λεία της συμμορίας περιελάμβανε δίλιτρες μπουκάλες σαμπάνιας των 99 ευρώ εκάστη, φιλέτα γιαπωνέζικου βοδινού Kobe (108 ευρώ το κιλό), καπνιστά μπουτάκια ελαφιού, σολομό, αλλά και πολλές κούτες εκλεκτής σοκολάτας Valhrona!

Προτού φύγουν, άφησαν μια ανθοδέσμη στα χέρια κάποιας τρομοκρατημένης πωλήτριας. Ενα ιδιόχειρο σημείωμα έγραφε "Η επιβίωση σε αυτή την πόλη των εκατομμυριούχων θα ήταν αδύνατη χωρίς εμάς!" και το υπέγραφαν μεταξύ άλλων οι... κάτωθι: "Μαμά-Αράχνη", "Αγία Γκεβάρα" και "Μούλτιφλεξ". Πόζαραν μάλιστα (στα γρήγορα, προτού φθάσει η αστυνομία) για αναμνηστική φωτογραφία στην είσοδο! Αλλο σημείωμα της συμμορίας επέμενε αργότερα ότι η λεία είχε ήδη μοιραστεί στους φτωχούς του Αμβούργου -«στους εργάτες, στις καθαρίστριες και

σε όσους ζουν με βασικό μισθό".

Η συμμορία ονομάζεται "Αμβούργο Δωρεάν" και είχε ξαναχτυπήσει ακριβώς πριν από έναν χρόνο, όταν 40 μέλη της εισέβαλαν στο πολυτελές εστιατόριο Sullberg, στην ακριβή συνοικία Μπλανκενέσε, έφαγαν από τα πιάτα των αποσβολωμένων πελατών και έφυγαν φορτωμένα γκουρμέ τρόφιμα, αφήνοντας πίσω τους πανό που έγραφε: "Οι ημέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες"».

Από e-mail που έλαβα σήμερα, άρθρα σχετικά θα βρείτε σε πολλές εφημερίδες του εξωτερικού!

Πήγασος

Συντροφιά

Δώρο γενεθλίων...

Είναι δώρο γενεθλίων. Πέρυσι στις 4 Αυγούστου ανήμερα, με πήρε τηλέφωνο ο Παναγιώτης και μου διάβασε το δώρο μου από το τηλέφωνο. Πάντα μου κάνει δώρα στις γιορτές και στα γενέθλιά μου, ποτέ δεν το ξεχνά. Εγώ ήμουν στην Κρήτη, με παρέα μέσα σε ένα αυτοκίνητο, δεξιά μας το βουνό και αριστερά μας η πενταγάλανη θάλασσα του Αγίου Νικολάου. Ωρα, η καλύτερη, λίγο πριν βραδιάσει για τα καλά. Η αγαπημένη μου ώρα.

Ο Παναγιώτης είναι 34 χρονών και είναι γεννημένος ποιητής. Και κλέφτης. Ιδεών και πραγμάτων. Και ενεργειών. Αλλά τουλάχιστον έχει ένα σκοπό. Δημιουργεί. Γράφει ακατάπαυστα. Κι εδώ και κάμποσο καιρό, ορισμένοι άνθρωποι, αυτοί που τον έχουν αγαπήσει πολύ κάποτε, προσπαθούν να τον πείσουν να εκδώσει. Γιατί αυτό είναι που τον κάνει να λάμπει σαν φάρος. Ούτε ο εξαιρετικός του χαρακτήρας (έχει πολλά ελαττώματα), ούτε η ομορφιά του (δεν είναι καλλονός, ούτε κι άσχημος), ούτε οι άλλες του γνώσεις (αυτές είναι πολλές, αλλά τι να το κάνεις;). Αυτή είναι η ομορφιά του, η ποίησή του. Αλλοτε άγρια, άλλοτε καταπραϋντική, άλλοτε γεμάτη πόνο και οργή, άλλοτε γλυκιά στην αφή σαν ανοιξιάτικο αεράκι. Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι του έχουν επιτρέψει να λάμπει ως φάρος στη ζωή τους, η ποίησή του. Και του έχουν συγχωρήσει ένα σωρό άλλα ατοπήματα, μικρά εγκλήματα, λάθη και ασχήμιες.

Αυτό είναι ένα δείγμα, θα ακολουθήσουν κι άλλα, από τούτο δω το blog, ανάλογα με τη διάθεση της γράφουσας. Εχει τίτλο "Συντροφιά":

"Είναι αυτό που ελπίδα σημαίνει
που σφιχτά στο πλευρό περασμένη
νιώθω πως, αδρανής, με βαραίνει.
Ενώ εκείνη ευκαιρία καρτερεί
- για όταν θα'ρθουν οι καιροί
που θα'χει σβήσει το κερί,
που ο Παύλος θα'χει φύγει.
Και που, αν και θα'μαστε ίδιοι,
θα'χουμε μείνει λίγοι -
να εγγυηθεί πορεία ασφαλή
μέσα από χρόνου συστολή.
Κι αφού προσφέρει αναστολή
έναντι σ'όποιο πλήγμα,
με πλάθει ως θάρρους δείγμα
Ωστε ν'αφήσω στίγμα
επί ων, ανθίσταμαι, δεσμών χρηστών,
κι ακούσιων βιασμών.
Κείνη που επί μιμητισμών
αφανισμό με τρέπει.
Και με οραμάτων "πρέπει"
προς αναφλέξεως έπη
μου στρώνει μνήμα νιότης
για ν'ασπαστώ ως ολότης
το άφθαρτο μέταλλό της."